Fraktura to jeden z bardziej rozpowszechnionych typów pisma niemieckiego, z rodzaju tzw. gebrochene Schrift. Używana była powszechnie w druku aż do połowy XIX wieku, formalnie do 1941 r. gdy zakazano używania tego rodzaju pisma. Jej odpowiednikiem w rękopisach była – bez wchodzenia w szczegóły dot. poszczególnych odmian i rodzajów – kurrenta.
Jeśli weźmiemy do ręki przedwojenną książkę w języku niemieckim, prawie na pewno będziemy mieli do czynienia właśnie z frakturą.
Istnieje kilka szkół transliteracji tekstów staroniemieckich, pisanych tzw. neogotykiem (gotykiem). Nie jest możliwe, aby w tym krótkim referacie nauczyć umiejętności odczytywania takich tekstów […]
Opracowania ogólne Bednarczuk E., Graficzny rozwój litery, Warszawa 1956. Bobowski K., Ewolucja pisma neogotyckiego na Śląsku od początku XVI do połowy XX […]
Prezentacja przedstawiająca rodzaje pisma niemieckiego, od najstarszych form okresu średniowiecza (a nawet okresu rzymskiego) po formy dwudziestowieczne.
Odmianą kurrenty jest pismo Sütterlina (niem. Sütterlinschrift lub krótko Sütterlin) – pismo stworzone do początkowej nauki pisania w szkołach niemieckich, nazwane od […]
